Zaman Dönümü Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Oysa
Ne kadar tılsımlıydı zaman
Uzanırken geleceğe
İklimler vardı sonsuzluğa koşan
Gün hiç bitmezdi
Geceye aynı kapıdan girilir
Aynı kapıda düşler seçilirdi
Biz sizi severdik
Siz bizi
İğreti olmayan sevinçleri
Banardık yüreklerimize.

Çoğumuz aynı şehirde doğmuştuk,
Aynı okullarda
Süt tozu dağıtmıştık Amerikan yardımı
Sokağımızla okul arasında
Savaşlar yapmıştık yalandan
Hepsinin sonu barıştı
Kirvesi ortaktı kardeşliğimizin
Selamlar
Yerde sürünmezdi
Baş tacıydı
Sevgiye gönül verenler.

Biz büyüdük mü şimdi
Masum sözler taşıyan masallarımız nerede
Hani devler vardı
Bir dudağı yerde bir dudağı gökte
Anamın saçlarından bit ayıklayan öğretmenler vardı
Müsamereler vardı taraf korkusu olmayan
Sonsuzluk önümüzdeydi
Sütü boldu anaların
Hesabımız insanca kesilirdi
İnsan tarafından.

Düne bakan çocuk gözlerim
Görme içimdeki kıyametleri
İsimsiz kavgalarla terbiye etme bedenimi
Ne zaman hatırlasam dünü
Keskin bir güneş batar canıma
Nenemi hatırlarım, dedem canlanır karşımda
Nice sevdiklerim gelir gider teker teker
Ben daha çok yanarım anamı sakladıkça
Onları bir kenara koyar
Filizlenemeden solanlar için ağlarım
Susturamam, susamam
Sanırım ihanettir toprağıma.

Artık bir yanımda dün bir yanımda umut
Yeniden yazıyorum
Kelime oyunlarını beyaz bir sayfaya
Ve ışıksız kıyıları,
Kelebeksiz baharları,
Sancısını içimde sakladığım zamanı
Temize çekiyorum,
Yalvarıyorum iflah olmaz hayallerimle
Sevdiğim geceye,
Masmavi gökyüzüme
En yalın halimle ağlıyorum
Alın beni içeri
Dünden kalanlarla kapınızdayım
Alın
Yoksa vurulacak yüreğim.