Zaman Dilencisi Şiiri - Cemil Aygen

Ömür içinde oda bir fasıldı
Geldi geçti
Zamanla mekan anlaşamıyor ki
Mekan eskiyor..Yaşlanıyor
ZAMAN...Şıp sevdi, akıp geçiyor
İkiside ayrı yolcularla ayrı yerdeler
Ayrı gönüllere dolmuş gidiyor
Nerede o kırmızı çiçekler
Gözlerim renk körü mü oldu
Şimdi heryerde gri gölgeler
Nereden çıktı bu hüzün
Bizim duyduğumuz eskilerde
Böyle hüzünler yoktu
Bir adımlama ki....Adımlarım inatçı..Gitmiyor
Ardımızdan itekleyerek gelenler
Beni kederegötürmek istiyor
Suçumuz yok ama
Vücutlar ağır düşünceler ağır
Bir hafif olan ruhumuz var...Tutmak zor
Oda uçup gitmek istiyor
Bir fasıldı oda geçti ömürden
Geriye bir selam kaldı
Şaşırmış kime verildiğini bilmeyen
Geriye dönüp bir baksak
Binlerce gün ki içimizde yaşamış
Azimli ama,manasız çaresiz,ağır aksak
Tamam da yine de bizdeki hercai gönül
Durmuyor ki bir yerde sözümüz de dursak
Tabi bunların hepsi bir bir boş
Hey kahveci boşları al
Yeni müşteriler bul kendine
Biz gidiyoruz
Yolculuk başlıyor yine
Nasılsa bu bir fasıldı geldi geçti
Şimdi dünya hali ortalardayız
Artık hepimiz kendi halinde
Hızla akan ZAMANIN DİLENCİLERİYİZ....