Çok şey öğrendim anlamsızca geçirdiğim onca zamandan
Yolda yürürken tanımadığım insanlara bile selam vermeyi
Hiç etrafıma bakmazdım yürürdüm, oysa
Yol boyunca umarsızca gülümserdim boş kaldırımlara
İlk kez arkamı dönmedim yürüdüm nedense
Gerçek ile yalan arasında nefes alamadım,durdum.
Güneşe ellerimi iki yana açarak nefes almayı hatırladım
Oysa ben acılarımı zamansız yaşadım tek başıma
Hep kendi evimin gökyüzüne bakan yuvamın sıcaklığında
Erdinç Adıgüzel
Kayıt Tarihi : 24.1.2019 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Samandıra 24.01.2019 22.03
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!