Zaman Değirmeni Şiiri - Adnan Şahin 2

Dünya döner, sen gelir gidersin.
Dünya döner, sen ağlar gülersin.
Zaman değirmeninde;
Durmadan öğütürsün kendini…

Sen ey insanoğlu:
Acılarını kilitle yüreğinde,
Sevgilerini sal kanatlansın.
Aç gözlerini bir bak etrafına,
Gözlerin dünyayla, dünyalansın.

Biz ey insanoğlu:
Ve cümle canlılar hepimiz birer yolcuyuz.
Kalanlara bak, kalanları düşün.
Yeryüzüne bak, yeryüzünü düşün.

Mesela Karadeniz,
Mesela Anadolu.

Mesela Ege denizi,
Mesela Ağrı dağı.

Mesela Akdeniz,
Mesela Toroslar.

Mesela İstanbul boğazı,
Mesela yedi tepeler.

Mesela Çanakkale boğazı,
Mesela Konya ovası.

Mesela Kutuplar,
Mesela Alp dağları.

Mesela Okyanuslar,
Mesela Kıtalar.

Mesela yarımadalar,
Mesela ekvator;
Dünya var olduğundan beri hep vardılar.

Bir düşün; başlangıçtan beri;
Kaç can doğdu, kaç can gömüldü bu dünyaya.

Sen ey insanoğlu:
Şu yeryüzünde; cürümün nedir ki senin?
Dünyaya göre:
Çalışma masasında ki;
bir toplu iğne bile değilsin.

Ama sanıyorsun ki dünya senin.
Dünya yüzyıllardır vardı, sen gidicisin.

Hırsla dolunca için,
Doymak bilmeyince asırlardır o aç gözün,
Unutursun insanlığını.
En vahşi hayvandan daha vahşi,
En sinsi yılandan daha sinsi,
Ve yeryüzünde eşi benzeri olmayan;
Korkunç bir canavar oluverirsin.

Oysa en vahşi, en sinsi hayvan bile;
Doyunca saldırmaz hiçbir şeye.

Ama sen doymak bilmezsin, ey insanoğlu;
Sen: doymak bilmezsin.

Dünya döner, sen gelir gidersin.
Dünya döner, sen ağlar gülersin.

Zaman değirmeninde;
Durmadan öğütürsün kendini…

Ama bir gün:
Sen de elveda dersin ey insanoğlu.
Bir gün sen de e l v e d a dersin…