Zaman değil insanlığımız yitip giden

bir çocuk feryadı var orada
bakmadan uzaklaştığımız
ve para denen kağıt satın alır olmuş herşeyi
bir kurşun kadar etmiyor
artık hayat
ve ne kadar ucuzlamış aşk
merhaba demek bu kadar zormuydu?eskiden de
bir selam vermeyi unutmuşuz
tanıdık yüzlere bile
neden hep eski bayramları yad ediyoruz da
bir telefon bile açmıyoruz sevdiklerimize
kaybediyoruz farketmiyoruz
ne kadar öylesine oldu yaşamak?
zaman değil insanlığımız yitip giden
bir Aylan'ın karaya vuran cesedinde
bir sokak köpeğine vermediğimiz bayat ekmeğimizde
koruyamadığımız hislerimizde
boş bakan gözlerimizde
kaybediyoruz farketmiyoruz....