Zaman Çürüyor Şiiri - Mustafa Talha Göktay

zaman çürüyor...
hapsolunan sevdalarım ise bir yanda çıldırmakta,
çok bir hikayem olmadı aslında,
yüreğimden ayrılan güvercinler,
vazifesini bilmeden yalpaladılar,
bir zindandan izlermişcesine hayatı,
çaresizliği gözlerde buldum,
sen güzeldin, bu gözlerden satırlara bakarken,
sen akıllıydın,o gözlerinle yüzüme düşerken,
bir şiir gibi yorgun düşürürdün beni,
ellerim titrerken sanki hayat titriyordu,
o kadar özgür değildi ki gökyüzü,
neden sen söyle,
zaman çürüyor...
masivanın kıtmıriyiz bu günlerde,
bu günler cok karışık ve olgun,
sen yoksun ya ondan olsa gerek,
bir sitemin düşmediği hayat da zor,
inanki sana ulaşmak kadar zor,
bizde yusuf değiliz bir aralıkta çalkalanırken,
bir şiire yanaşırken gizlice,
gece gibi örtemiyoruz gerçekleri,
uzak kalmak zor geliyor,
o kadar yakın değildi ki gökyüzü bize,
anlaşılan biz biraz biraz hayıflanırken,
zaman çürüyor...