Aydınlık bile kararıyordu.
Kalabalık şehirlerin acziyeti çökmüştü zihinlere.
Kırılan bütün pencere camlarında kuşsal boşluklar vardı.
Rüzgâr titrek titrek eserken mezar taşları unutulmaktan yontulmuştu.
Suç rüzgârın değildi.
Kaideler yıkılmak üzereydi.
Maskeler artık vücutların ayrılmaz bir parçasıydı.
Küflenmiş duvarlar dayanılmaz acılara şahit olmuştu.
Zaman gitgide azalıyordu.
Zaman gitgide azalıyordu.
Zaman gitgide azalıyordu.
Savaş BarhaKayıt Tarihi : 16.4.2022 01:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/16/zaman-bir-dikenli-tel.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!