Zaman Azaldı Şiiri - Cem Uçar

Cem Uçar
35

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Zaman Azaldı

“Zaman azaldı
Azaldıkça artık ne telefon konuşmaları
Ne de net muhabbetler sana olan özlemimin
Ne de içimdeki seni karşılama heyecanımı dindirebiliyor”


Yağmur yağmamıştı
Sabah parlayan güneşte de o gün için farklı
O güne özel bir ibare yoktu
İki dost gülümsemesine sıkışmış
İki dudak arasından kayan
İki kalp arasında
O gün iki kelime edildi

Belki de ... demek istemedim
Üzülmek istemedim
Her biri birbirinde farklı çehreler içinde
Her biri bana dönük gözler içinde
Çırptı kuşum kanatlarını

Ve o heyecan
O gün
İki dudakla bütünleşti
O günün sonunda iki kalp
O biçim...

Karlar kraliçesinden ferman gelmemişti
Ama gelseydi eğer
Herhalde daha güzel olamazdı
Sihirli suyun
Büyülü yamacında bir iki mısra
Eski şehrin yeni sıcaklıkları vardı artık...

Ve ona dönüp

“Baharda sev beni
Doğadaki her yeşille beraber sev beni
Yazları sev beni her ter damlasında
Güzün sev beni her düşen yaprakta
Kışın sev beni
Sobamı ısıtan her kömür parçasında

Baharla gel kimse anlamasın gelişini
Tertemiz ırmakları besleyen buzlarla çözül de gel
Kışın gel bana
Toprağı donduran soğuklara inat gel
Güzün gel bana
Doğa uyurken sen nöbet tut başımda
Yazın gel bana
Yaz ufkunda parlayan güneşle her sabah odama”
Diyemedim...
Ama aslında bütün bunlarla beraber ben gözlerine bakıp

“ Sabah uyandırıp seni ilk kez öperken ki gibi
Öğlen konuşurken ilk defa söyler gibi
Akşam yemek yerken ilk lokmam gibi
Gece uyurken ilk sıcaklık gibi...”
Demek isterdim.

Ve ben seninle

Uzun kışlar olsa da
Yollardan uzun
Kötülükler olsa da
Şose yollar gibi
Hatta sen orda ben burda olsam dahi
Şehirle ateş yollar barut olsa bile
Sen tutsak ben hapis gibi
Saatler zincir günler kilit gibi
Sabahlar kefen geceler tabut olsa

ben seninle ve ellerinle hep mutlu olmak isterim, diyeceğim...

ellerim hep seni özledi
yolları sevdik onlarla
yollar değildi sevidğimiz
ellerin yolları getirmesini bekledik
yollar kadar da
yorulduk islerle dolu havada
ama hep bekledik
bekledik çünkü beklemek istedik
belki de istediğimiz kadar beklemeyi
sevdikte gerçekten
ama sevgi nasıl anlatılabilirdi kmlerce uzağa
belki hissedilebilirdi ve hissettirilebilirdi
ve bizde hissetmek istedik hemde çok
ellerim ve ben gecelerce
yorgan ıslattıktan sonra tuzlı
bu denli mutluluğu kaldırabilirmiydik
belki hayır ama
belki bize yardım edebilirdi birileri
biz de sevdik aslında çok
ama seni seviyorum demek ne kadar şey ifade ederdi?
edemezdi elbet
ama belki eller ve yollar kavuşurdu
yollar gelir elleri buluşturudu
bi dört yol sapağında
o dört yol sapağında
4 an bizi kavuştururdu
eller birleşir
gözler birleşir
dudaklar
ve sonra da ayrılık vardı hep
ama ellere gözlere rapmen
dudaklara keza
ayrılmayan birşeyler
kalabilirdi
öyle de oldu
o dört yol ağzı
kayboldu toz bulutlarında
ama
dört yol iki ele
fallarını çizmişti
kar ve tuz
kömür ve zeytin
papatya ve şeker
benzerdi ama
beklemek ve sevmek
ne kadar benzeyebilirdi
seversen benzer dedi birileri
sevmezsen dayanılır
ben inan bunlara hiç dayanamadım
...
ve perde açıldı
kırmızı ve ağır perdeler
ilk defa mutluluk için açıldı
gözlerde heyecan
bacaklar titremede ama soğuktan değil
eller bulamamada birbirini ama karanlıktan değil
her şeye rağmen
döl yatağında
hayatlar hep heyecan verirdi
ama
hiç bir heycan
bu kadar sarsmamıştı
yormamıştı yarınlar beni
arkadaşlarım ya bi gecelik heyecan sa dediler
korktum
çok korktum
ama o değil galiba dedi
dayanılırdı eğer sevmezen dediler
inan ben hiç dayanamadım
sevimusun dedim
'ne sevcem seni be' dediğinde
anladım ki
karlar kraliçesi aslıdan ferman vermişti
06.03.2003 23:54:04

Cem Uçar
Kayıt Tarihi : 12.6.2003 19:20:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Cem Uçar