Kendimi bilseydim yazar okurdum
Cahilin atması sözden usandım
Işık tutan olsa doğru bakardım
Önünü görmeyen gözden usandım
Her şeyin bellidir haddi sınırı
Atamadık içten kini gururu
Korkaklara kurban ettik cesuru
Maskeli cilalı yüzden usandım
Doğruların her dem rast gelir işi
Arif meclisinde ölçülür kişi
Hatır sayıl olmuş cahil görüşü
Ateşsiz mangalsız közden usandım
Mazlumun sırtından inmiyor küfe
Adaleti doğru ölçmüyor kefe
Haksızlığa karşı attım hedefe
Arpacığı bozuk gezden usandım
Geçmişi unutmuş ne güzel hayat
Kendisi tazeymiş eskisi bayat
Kestaneden çıkmış değişik surat
Aslını bilmeyen özden usandım
Ak günde göz diker kilerde hurca
Her şeyi yerinde dengince harca
Cırcır böceğine güler karınca
Kışın soğuk sıcak yazdan usandım
Ar namus aynadır edep de haya
Huylunun huyunu kapatmaz boya
Süt bozuksa ona neylesin maya
Aslını bilemeyen özden usandım
Tuncay hata ettim canları üzdüm
Elli yıldır aynı dert ile gezdim
İnceden eledim inceden süzdüm
Eğriden usandım düzden usandım
7.07.1996
Tuncay AkdenizKayıt Tarihi : 5.3.2005 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)