Zaman Aynası... Şiiri - Enver Özçağlayan

Rahat batar kimine, durduk yerde hallenir,
Hatır sorsan gönülden, diklenir, celallenir.
Güvenilmez bunlara; "aklım var" der, dellenir.
Gözleri tavandadır; nazlarda gezer aklı.

Nasihat, söz dinlemez, ne sorsan hep o bilir,
Cakası yüksektendir; çocuk hakkından gelir.
Cağaloğlu'na sürsen, senden çabuk kesilir,
Yatağı savandadır, kızlarda gezer aklı.

Ayna ile pek dosttur; bıyık tam, keçi sakal,
Bazen kurtça görünür, oysa korkak bir çakal.
Kendisi asilzâde, baba sadece bakkal,
Eli boş kovandadır, hazlarda gezer aklı.

Yamalı giymez ama, dizleri yırtık gezer,
Kışın acı soğuğu, fiyakaları bozar.
Kar birden çıkar gelir, o dese de "ne yazar",
Hayali devrandadır, yazlarda gezer aklı.

Zamane tipi böyle, istersen olma kani,
Mantık, düzenden açma, iknaya zorlar seni.
O kendine yol çizip değişirse de âni,
Bir başka kervandadır, buzlarda gezer aklı...

27.11.2016 Fatih-İST.