Zaman Aşımı Şiiri - Dinmez Er

Nerede başımı yastığa koyduğum huzur?
Bakışlarında yuvarlanıp içine düştüğüm gözler
Yaşlı yürekte geç yaş heyecanlarım nerede?
Ellerinin sıcaklığında eriyen avuçlarım…

İnceden ince bir sızı kaplıyor içimi
Ölüp, ölüp dirilmekte neyin nesi,
Beni bana vurdurtmak, intihara zorlamak?
Sineme ektiğin acılar hala taze, hala yeşil

Ne yazdım neler söyledimse de faydasız
Zaman aşımına uğramış benim sevdam
Kırgınlığım, sitemlerim, isyanlarım
Beklemiyorum dinmeyecek asla

Kalemimi kıskanarak yazdığım sevdam
Sözcükler yol bulup çıkardı labirentlerden
Karanlıkların gölgeleri düşerdi sokaklara
Geceler erirdi sabahın altın ışıklı güneşinde

Kıskançlık nöbetinin öfkesinde boğardım
Benden önce seni yazan, sana âşık şairleri
Sen! .. Ah sen! ..
Hayal tiyatromun en muhteşem oyuncusu

Ne zaman mağlup olacak hasrete zulüm yılları?
Esirgenen ekmek kırıntısı kadar kutsal bir sevgi
Kırık bir zeytin dalına uzanıp tutunmaktır,
Kırık bir kalple yeniden sevmeye özenmek!

Dinmez ER / Çeşme / 2014. 04. 17 /