Zaman aşımına uğramış acıların
Mahkûmiyetinde cezalar çekiyorum
Faili olduğum suçların sanığı da yargıcı da benim…
Anlatamıyorum acılarımın kifayetinde diretilmişliklerimi
Susturamıyorum içimin sen/li yanını
Hükmederken zaman teslimiyetime
Gözlerimi bağlayarak geceye susuşlarına eşlik ediyorum.
Kim susturabilir vicdanının insanın?
Kendisinden başka
Kim konuşturabilir vicdanını insanın?
Yüreğinden başka…
Zamanın ben dolu saatlerinde
Teslimiyetler biriktiriyorum yalnızlığıma
Terk ediyorum sensizliği
Ses/n/sizliği terk ediyorum…
Acılar ve mahkûmiyetler bırakıyorum ardımda,
Geçmiş zaman kiplerinde keşkelerim oluyor durmadan,
Senin yokluğunda susuyorum geceye, insanlara…
Kayıt Tarihi : 20.4.2013 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!