Zaman akiyor yavaş yavaş
Geçiyor adım adım
sonbahar yaprakları gibi dökülüyor
yapraklar birer birer
Gün batımına az kaldı
unutulacak derken kendi kendime
yıllanmiş şarap misali
ilk günkü canlaniyor beynimde
Nerdesın
ilk gün kü gibi durduğu yerde duruyor
Diri ve canlı gülümserken görüyorum.
gerçekten gidiyor içim
O günlümü yakan acı nerdedir
Nereye kadar gidecek benimle bilmiyorum
nereye gideceko eşsız gülüş
Nereye gidecek o eşsız bakış
içime yer eden kara gözleri
velhasıl bulunmayan hatırası varya
Hem yaktı,hem dirilti beni
Sürecek bilmiyorum nereye kadar
Kim bilir sürer belki sonsuza kadar
mesakin
15/01/2025
!
Me Sakin
Kayıt Tarihi : 15.1.2025 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!