Zaman ağladı. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Yandı yürekler Soma da,
Acıyı duyan ağladı.
Kara hüzün var sema da;
Zindan gece tan ağladı.

Dillerde dua dilekler,
Yere inmişti felekler,
Katıldı bütün Melekler;
Tüm ehli iman ağladı.

Gökyüzünde kara bulut,
Her saniye biten umut.
Kuşlar bile etti sukut;
Yükselen duman ağladı.

Ah-ı zar arşa dayandı,
Çığlıklar ise boyandı.
Kalpler yandı ümit dondu;
Kul sustu zaman ağladı.

Annelerin telaşını,
Yavruların gözyaşını,
Şehitlerin naaşını;
Hissedenler kan ağladı.

Kimisinin can evladı,
Kimi almamış muradı
Bu tüm milletin feryadı;
Seksen milyon can ağladı.

Vuslat bekler iken suna,
Kor ateşe düştü sine.
Kurumamış elde kına;
Canına canan ağladı.

Etem-i yim yandı bağrım,
Dinmiyor ki acım ağrım.
Kur-an ve duadır çağrım;
Kalem durdu an ağladı.

15.05.2014.ANKARA