Zaman Ağladı Şiiri - Farettin Çakal

Ve zaman ağladı gidişine,
Düşler kurdu döneceğin güne,
Ağaçlar yapraklarını döktü kederinden,
Bu özlem en derinden...

Ve rüzgar sustu kahrından,
Sükuta büründü sanki kainat,
Göçmen kuşlar bile dönmez oldu,
Gidişinden.

Ve gök ağlamaya başladı hasretinden,
Toprak kan kustu nefretinden,
Kuşlar yuvalarını yıktı,
Sensizlikten.

Ve gün batıma koştu yokluğunda,
Sardı tüm kainatı gece,
Gizli duygular kapladı,
Sinsice.

Ve karlar yağdı saçlarıma,
Özlem zamanla çizdi alındaki yerini,
Solgun bakışlar,öylece,
Sensizlik son bilmece.