*Zaman Acıya İlaç Olur mu? Diner mi Acısı Kederi*
Madencilerin temizdir yüreği yer altında evleri
Baret'inin de feneri neleri göstermiyor ki neleri
İçleri kar beyazı kömür karası ellerinle yüzleri
Masumların yaşları sel olmuş görmüyor gözleri
Zaman acıya ilaç olur mu diner mi acısı kederi.
Madeni alev alev yanıyor içlerine düştü közleri
Baba diye ağlaşır yankılanır acılarda yürekleri
Bağrımızı yakıyor feryatlarla isyanlardır sözleri
Zaman acıya ilaç olur mu diner mi acısı kederi.
Acıya ilaç mı var küllenir kabullenir mi acı kaderi.
Reyhan Altaş
Reyhan Altaş Şairler Dünyası GrubuKayıt Tarihi : 18.5.2014 22:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM ŞİİRLERİM NOTER ONAYLIDIR: Zaman acıya ilaç olur mu diner mi acısı kederi. Acıya ilaç mı var küllenir kabullenir mi acı kaderi. Reyhan Altaş

SOMA'DA MADENCİ HAYALLERİ
Ölümden ve mezara girmekten korkan ve bu bilince sahip olan insanoğlu Soma faciasında orada çalışan maden işçisi ile empati yapma zekasına sahiptir. Yazımızın konusu bu empatiyi yapmaya çalışmaktır zor olsa da acı verse de bir nebze amel şehitlerimizi anlayabilmeyi sağlamak ve duyguları ile konuşabilmek cümlesine rahmet diliyoruz ailelerinin ve ülkemizin başı sağolsun.
Ben bir maden işçisiyim yaşadığım bölgede yer üstünde iş bulmam çok zordu sanayi yok tarım kazandırmıyor sermayem yok iş kurayım dönüp dolaşıp Maden işçiliğine başvurdum ölüm korkusu ve göçük altında kalma sıkıntısı içimde daima vardı fakat bunu geçindirmek zorunda olduğum eşime ve çocuklarıma hiç belli etmedim kömüre her kazmayı vurduğumda gözümün önünden ailem geçer onların gülümsemesi sevinçleri idealleri bu hayal beni mutlu eder. Benim de sevinçlerim ve tutkularım vardı tuttuğum futbol takımının maçı vardı televizyondan izleyemem radyodan dinleyemem vardiyaya denk geldiği için sonucu merak ederim paydos edene kadar sonucu öğrenme ihtimalim yoktur. Çocukluğumda bahar aylarını ve çiçek açma mevsimini bilirim kırlarda özgürce koşabildiğim derin nefes alabildiğim yıllardı şimdi Kömür ve nem kokusu ciğerlerime işlemiş durumda bir arkadaşım anlatmıştı Kartal Maltepe'de bir göğüs hastalıkları hastanesi varmış ve bu hastanede çoğunlukla madenciler yatarmış ciğerleri bittiği için solunum cihazlarına bağlı yaşatmaya çalışılan madenci abilerim olduğunu söylediler üzüldüm ben onlar gibi olmam sanırım!!!
Gelişmiş ülkelerde madencilerin yerine robotlar çalışma yapıp kömürleri kazıyor hazırlıyormuş duyunca güldüm robotlar benim işimi mi yapacakmış? Hayal gibi bir şey robotlar hazırlayacak ben vagonlara doldurup yollayacağım güzel hayal ama bizim patron robota para harcamaz biz daha ucuza çalışıyoruz eskiden madencilerin 3 bin lira kadar maaş aldığını duyardım ama bizlere nasip olmadı bin, bin iki yüz lira civarı para kazandık bereket versin nafakamız çıktı aç kalmadık muhtaç olmadık!!!
Garibanlığımı neden bu işi yaptığımı kimse sormadı bu güne kadar kader dedim razı oldum Ayet'te yazdığı gibi ALLAH size şah damarınızdan yakındır.
'Ölüm sarhoşluğu bir gün Hakk'ı getirir'de 'İşte ey insan bu, senin öteden beri kaçtığın şeydir' denir.'(Kaf,19)
Bu düşünce kalbimden hiç eksik olmadı ve işte bir anda bu duygu gerçekleşti ölüm geldi artık hayallerim yok çocuğumu, eşimi, akrabalarımı, sevdiklerimi görmek yok nefessiz kaldım karanlıkta kaldım sesimi duyan yok kaybolan ömrüm biten hayallerim günahımla sevabımla ben mazi oldum geride bıraktıklarım sizlere emanet. Yukarıdan konuşan kravatlı insanları duyuyorum bu iş fazla uzamasın kalanları bırakalım madeni kapatalım sayıyı az verelim başımıza dert alacağız diye söyleniyorlar vardiya değişiminde önce çalışan kişiler yukarı çıkıp çalışmaya gelenler sonra inseydi sayımız yarı yarıya düşecekti anlatamadık dinletemedik ve bittik bitirildik!!! Bizlerin eli, yüzü siyah olsa da yüreğimiz bembeyazdı.
Oysa en büyük korkum benim naaşım bulunur mu? yeryüzüne çıkartılır mı? Ailem beni tanır mı? ya tanımazlarsa eşim bu benim kocam değil çocuklarım bu bizim babamız değil der mi? Ya ziyaret edilecek mezarım olmazsa işte ben o zaman ölürüm ve ben Soma'da en az 300 kişiyim!!!
TÜM YORUMLAR (13)