Zaman'a sitem Şiiri - Turgay Ata

Zaman sel oldu sanki, durmak nedir bilmiyor
Yılları sürükleyip, akıp akıp gidiyor
Olup bazen kasırga, bazen deli bir rüzgar
Derin izler bırakıp, yıkıp yıkıp gidiyor...

Nice canları aldı, cananları ağlattı
Sevdaları çok gördü, hüzünleri çağlattı
Yürekleri kavurup, ciğerleri dağlattı
Bıkmadan usanmadan, yakıp yakıp gidiyor…

Zaman ne garip yolcu, hayatı okur, yazar
Herkeste bir kör umut, iğneyle kuyu kazar
Her gün biraz yer, doymaz, bitirir azar azar
Çınarları kökünden söküp söküp gidiyor…

Adeta elek gibi, gece gündüz eliyor
Ne yeterden anlıyor, ne yorgunluk biliyor
Ana, baba, kardeşi, sevgiliyi alıyor
Nice öksüz yetimi döküp döküp gidiyor...

Bazen vurup kırıyor, uzanan elimizi
Fazla konuşma diyor, kesiyor dilimizi
Ne kadar gürlersek de şu garip belimizi…
Acımadan her lahza büküp büküp gidiyor…

Şöyle dönüp bir türlü bakmıyor halimize
Bir çok plan yaparken çıkıyor yolumuza
Tamam diyor silahı dayıyor alnımıza
Bir bir kör kurşunları sıkıp sıkıp gidiyor..

07/02/2019