Gözlerim bakarken düne,
Yanıyorum geçen güne.
Tüm acılar beni bulmuş,
Eriyorum günden güne.
Hani coşku ve heyecan!
Hani delice akan kan.
Şimdi bozuk bağa döndük,
Her yanımız oldu viran.
Yanar dağ gibi coşkunduk,
Gönülden gönül’e konduk.
Nehir misali akarken,
Sanki durgun bir göl olduk.
Ok gibi fırladık yaydan,
Çabuk geçip gitti zaman.
Şahin de düşer toprağa,
Çürür de gider an be an.
19 / 10 / 2005
Kayıt Tarihi : 28.1.2021 18:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Karaman 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/28/zaman-995.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!