Zaman Şiiri - Mustafa Bertan

Zaman beni sen tüketin
Bir mum gibi damla, damla erittin
Her anım bir ölüm o anı bir daha yaşayamıyorum
Her geçen gün daha zalim ardımdakileri alamıyorum

Nedir benden istediğin anlayamıyorum
Dünyanın tadı zehir ben anılarımla yaşıyorum
Benden almadığın ne kaldı ki anam babam akrabam
Hele en acısı çocukluğumu çaldın ya zaman

Bir nur doğardı tepelerin üstünde kızıllaşıp ta kavuşan güneşin ardından
Sessizliğiyle mis kokusuyla seyrine doyamadığım tepeler
Hatırlıyorum çok mutluydum,
ancak ömrümü tüketebilirsin zaman