Zaman Şiiri - Ahmet Yüksel Konya

Zaman, Doğan varlığı
Ölüme sürükleyen akıntı gibi

Dolgunluk ve solgunluklar arasında
Gidip gelen serüvenler gibi

Kalbin arenası ve meydanı
Aklıyla süsler her anı
Yıldızların en güzel batanı

Işığı güzel yansıtan
Duygulara ayna tutan
Toprağa formlar satan
Aklın öyküsel süreci

Renklerin en görkemli tonu
Kıyamet varlığın sonu
Varlığın ölüm salonu
Zamanın terk edişidir onu

Zamanın esintisi,
Varlıktan bir şeyler götürüyor
Eskitiyor, zaafa sürüklüyor

Zamanın esintisi,
Hafif de olabiliyor şiddetli de
Hoş da olabiliyor kasvetli de

Hafiften eserse meltemlercesine
Hoş geçen anlar gibi
Bitmesi istenmezcesine
Okşar rüzgar, candan zamanlar gibi

Şiddet tonunda ki rüzgarlar
Sanki ızdırabı yaşayan canlar gibi
Ateşte eriyen tenlercesine
Bitmesi istenir kabuslar gibi