Zaman Şiiri - Reyhan Kocak Luttman

Bir adamla tanistim, adi zaman.
Ona, nereye gidiyorsun dedim?
Adim adim, gidiyorum ileriye,asla donmem geriye.
Bakmam arkama, hizla gidiyorum ileriye.

Zaman benim adim, hic kimse durdurumaz.
Kimse yetisemez arkamdan.
Eger yetisecek biri cikarsa
O zaman ben dururum.

Zaman benim adim, hic kimse durdurumaz
Ben, tanistigim her insana, cok guzel sans veririm.
Eger, beni iyi kullanirlarsa,asla yanilmazlar.
Basarisiz olmazlar, mutsuz olmazlar.

Zaman benim adim, hic kimse durduramaz.
Her zaman kosarim,ucarcasina ileriye.
Ben bir insan! .. zamana karsi zamanla yarisiyorum.
Arkasindan yetismeye calisiyorum.

Ona yetismek mumkun degil.
O yuzden biraz mantikli ve dakik davranarak,
Onunla iyi arkadas olmaya calisiyorum.
O zaman, zaman bana yardimci.

O zaman, beni anlar ve yavaslar istemeden.
Ben, yine kosuyorum zamanla yarisiyorum.
Zamanin arkasindan, kosuyorum, kosuyorum.
Farkettirmeden, yetismeye calisiyorum
Eger yetisebilirsem! ..

(1996, Orthopaedic clinic Lewisham,Londra)