(Öte yanında sınırın,
Emzirsin diye bir ana bebeğini
Açmışken acının şahidi teller örgülerini,
Babasının kucağında doyuyordu bebek acıyla tatlanmış süte.
Ve boğuluyordu insanlık çocuk gülüşlerinde)
Ah zaman
Bir şey söyle sen de bana, bir şey!
De ki mesela,
Akmayacak bir daha hiçbir kadının memelerinden
O iniltili kederler.
Nihal Bıkım
Kayıt Tarihi : 4.10.2020 09:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Bıkım](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/04/zaman-945.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!