Zaman 9'8 Şiiri - Hasret Sayınta

"Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim."
Öyle davetkar, öyle karşı konulmaz.
Öylesine imkansız.
Kandırıyorum kendimi değil mi.
Hep yaptığım gibi.
Hayata tutunabilmek için.
Nedenler arıyor, bahanelere sığınıyorum.
Bu yanlızlık bu ömre fazla.
Böyle geldim dünyaya.
Böyle de öleceğim.
Hayallere yalanlara tutulmak nafile.
Boşuna bir çaba bu, boşuna bir bekleyiş.
Herkes olduğu yere ait.
Benim ise yok bir köküm, dalım.
Hiç kimsenin hiç kimsesiyim işte.
Bir saatteki saniye çubuğu gibi.
Var ama hükmü yok.
Bir konuşsalar beni methiyeler dizerler.
Ama günün sonunda yine bir başına.
Bir sokak lambası, bir dağın gölgesi.
Boş sayfalar, tükenmiş kalemler.
Bir göz yaşı bir ben.
Yüreğimin yok artık hükmü.
Boş umutlarla kandırıyor kendini.
Ah umutlar!
Mezarınızın üzerinde çiçek olmayı
Ne çok isterdim.
Kelebek misali bir gün dünyaya doyup,
Sonsuzluğa kavuşmayı ne çok isterdim.
Çayır çimen olsaydım, dağda bir taş olsaydım.
Kimsenin ne çok kimsesi,
Ne de hiç kimsesi olmasaydım.