Zaman Şiiri - Sebahat Uğurlu

Zamanın içinde yaşamın
Zamansızlığı sevmiştim ben.
Acısı çökerdi içime
Alırdım olumsuz sevdalarımı
Kaçar gizlenirdim kendimden
Bir avuç acılarımla
Yüreğimi yakardı çöldeymişim gibi
Sonsuz vahada sulardım damla damla göz yaşımla
Zamanın içinde yatan yaşayamadıklarımı
Zaman dizginlerle kasılırdı hep
Ağlamaklı çıplak gülüşlerimin
Dökülen göz yaşlarına kızar
Kadınlığıma lânet okurdum
Zamansız gecelerin
Zamansız saatlerinde
Kendimden gizlenirken
Kesilirdi sesim soluğum
Öfkelerimin sonsuz haykırışlarında
Duvarları deler geçerdi hıçkırık seslerim
Bir ben duyardım bir ben
Seslerden soyutlanmış çığlıklarımı
Bir ben duyardım haykırışlarımı
Boynu büküklüğüm dolardı benliğime
Dondurucu ayazların soğuklarında
Anlayamazdım bir türlü
Donuyor muyum yanıyor muyum
Yoksa yoksa vuruldum da kanıyor muyum
Zamansız gecelerin zamansız saatlerinde
Kesilirdi sesim soluğum