Zaman Şiiri - Kâzım Özgür

Mevla’ya yönelir açılır eller;
Allah’ı derinden andığı zaman.
Rabbimi zikreder hep coşar diller;
Rahmanın aşkıyla yandığı zaman.

Rahimin aşkını kalbine koyar…
Dalar gider birden bir sesler duyar.
Esmaül hünsayı her daim sayar,
Gönlünü Rabbine sunduğu zaman.

Berzah aleminde buluşur canlar;
Dünya hayatına benzemez anlar.
Burada kalıyor şöhretler şanlar,
Kur'anın hükmüne kandığı zaman.

Şerinden uzak ol,isyan edenden;
Tövbekar kulların yardımı senden.
Son nefesim çıkar aciz bedenden,
Hareketsiz vücut donduğu zaman.

Fırsat elde iken kulluğunu bil,
Bu kadar nimetin bolluğunu bil,
Yaşanan her ömrün dolduğunu bil,
Uhrevi aleme döndüğün zaman.

Özgür acıları gönlünde duyar,
Günahı unutmaz aklına koyar,
Hasta yatağında günleri sayar,
Yanan o ateşin söndüğü zaman.

[ Kâzım Özgür 04-Mayıs-1976