Zaman Şiiri - Nedim Kardaş

Zamanı geçmiş karanlıklar
Kıskanç bir sabah yaratır
Topraktan uzak netametli yağmurlar
Zamanı saçlarında barındırır.

Hayat, derin Yusuf kuyusu olsa
Yokluğunda sancısız yılanlar doğurur
Tüm geceler Yusuf’un kardeşi olsa
Bu aciz ömrüm senin sabahında son bulur.

Ben hayatı değil seni yaşadım
Zaman oldum mekan oldum sana kapıldım
Ömrüm Nazım gibi hasret kokuyorken
Kalbimde ihtilal oldun, cumhuriyetine sarıldım.

Zaman yine sevme vakti
Ay sen gün sen yıl sen
İklimlerin mutluluk çocuğusun
Zaman ölünce bile
Adını mezar taşlarına yazma vakti.