Zaman Şiiri - Öznur Karayumak

ZAMAN

Acemi bir heykeltıraştı zaman, önceleri
Öylesine uzadı ki ayrılık
Ustalaştı şimdi
Durmak bilmiyor artık…

Acelesi yoktu hiç
Bilircesine bitmeyen hasreti
Bir o kadar vakur
Bir o kadar kendinden emin
Yontar çizgileri derin derin

Dayanmak mümkün belki
Derdine, siyah beyaz yılların
Küle dönen yürek
Hasret isine bulanmışken
Can çekişir gibi soluk alırken
Kuşbakışı dalınan kor ateşlerin
Orta yerinde...

Buruk gülümseyişine senin
Dayanma gücü yok!
Sen gülünce ay güler
Işıldar güneş
Gözlerin yıldızlar kadar parlak
Gözlerin denizler kadar derin...

Şimdi, ferri sönmüş mavimin
Yorgunluğum azgın nehirler boyu
Uzar gider zaman ve silinmez çizgisi
Uzar gider karanlık
Gece koyusu…

1998