Zaman Şiiri - Veysel Tezcan

Gör ne hale geldim zaman
İyiliğin başa kalkar oldu
Saçlarım ağardı halim yaman
Gözüm toprağa bakar oldu.

Geçer günler hatrım sorulmaz
Derdim nedir hiç bilinmez
Dermanı Lokman’da da bulunmaz
Küçük sözlerin bile yakar oldu.

Hatır gönülle yapılan işler
Garipsen dostların bile dışlar
Yüksekte dursanda ittir dişler
Isırmadan lokmayı yutar oldu.

Zaman, geçer dedim unut
Aşk elbisesini gönül dalında kurut
Dikkat et ateşe atma barut
Gönül evini yakar oldu.

Sahi kalmadı sevgi ile saygı
İçimi sardı dert ile kaygı
Söyle benimle derdin neydi?
Sahi boynun büker oldu.
*Dost boynumu büker oldu.