Yalnizligimi sordum sana, bilemedin,
Bak gözlerime dedim, sen göremedin.
Bundan sonra dünyaya birsey sormam,
Dünya inansa sözüne, ben inanmam.
Zamanin yoklugundan firsat, öldürdün gelecegimi,
Tam sildim derken, dost bildirdin bana geçmisimi.
Kör olan gözler degilmis oysa, gönüller kör olmus,
Solan biz degilmisiz, yürekler solmus.
Kadersiziz biz, biz bunu diyemeyiz,
Yanlistayiz, dogru nedir bilemeyiz.
Sorgularin soruluktan çiktigi an,
Biz ölüyorduk iste o zaman.
02'03'2008 20:20
Mustafa Aslan 2Kayıt Tarihi : 21.4.2008 12:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Aslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/21/zaman-705.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!