Zaman Şiiri - Mustafa Semerci

mevsim yazdı, havada ayazdı
dizlerimdeki güç direnemiyecek kadar azdı
zaman: dur birazdı
nefsim birazdaha kurnazdı

bir demir teker üstümden gelip geçip
bir inişi var,çıkışları hep alnıma dikip
kahredici soğuk zamanlar, gittiler
çelik gibi dostlar var,ayvaz gibi yiğittiler
unut beni zorlu nefis, oynaş zamanlar
hayalin biter, hayaletten azmanlar
tepelerde adamlar taştan giymişler miğfer
ellerde güller var; güller ateşten de beter
gün batımı sesler var iştahın homurtuları
altı saniye eşit, altmış yılın çocukları
ellerinde fener zamanı bekler garip
mum ışığını sürer, kendini eritip
uyuyan uyansada uyumaya mahkum
her dirilen ölümlü,ölüm diriye tutkun
suya hasret kuruyan dudaklarım dokundu
çıplak satırın sırtına hasretle buse kondu
yivli ağızlarda kelime zehirli çekirdek
ya ölü üstüne, ya üstüne ölümün gidilecek
kul hakkı çaresiz, ağır vebal hakkı yetimin
ateş giymeler hakkı, zehirli çekirdeklerin
ve kafalar at, ölüm kol kanat gersin
yivli ağızlar; zehirli leblebiler gevsin
keklik sığınamaz oldu tundurasında dağların
yufka yürek acz içinde kalan bilek ağlasın
ve tepelerde adamlar basmazlarken yere
acından bir adam kıvranarak düşer şoselere
çırağan: saray, gece kondu cehennem
bir asır yaşasam bin asır geçse üstümden
yine çınlatır ecelatının toynakları
üstümde biter azgın eğrelti otları
şimdi ötelere uzanır varlığa muhtaç ruhum
bin ışık hüzmesi oldum günahlara çarpıyorum
dağ taş dolanıyor tüm kainatı çevirip
yıkılıyor üstüme bir balyoz gibi inip
bir pınar doğup serinletse yanan bağrımı
tuz gibi eritse mahkum günahlarımı
dedi isteğim, ol dünya benim
ve rüzgar kanadım, mavilikleri deleyim
ayaklarım pranga arar sevdalıyım yere
ruhum çırpınır yükselmek için göğe
asılır canım,bataklıklarda benim
bir külfet olur ruhuma, fani bedenim
işte benim: içi boş ceketim
topraklara serdim; kendimi seyredeyim
vahşi dişlerim manayı didikler
ölüm var der gibi mezardan fırlar kemikler
bunca zamandır ufukları tararım
bin maddeyi kaybettim bir manayı ararım
bırak elimi hiçlik..tut alnımdan mana
damlalar yetmez bana, çek beni ummana
uzun uzun işlesen şekillendirsen beni
toprağa benzer, erit, uygundur madenimi
ve hamurum uludur, varlık verenden gelir
o potaya giren alev olsa bile erir
zaman yakamı bırak sonsuza demir attık
uykum yok uyutmayın beni artık
ah geçen zamanlar yaktınız bağrımı
getirip su yerine koydum dualarımı
dua ateşlere siper
dua yeşiller içinde makber
dua yarın ve dün
dua günahlarıma sur bu gün
sonsuza dualarda yürürüm
dualarımla özgürüm
dua ellerimde nur
yer ve gök dualarla durur
,

çarkına takılı takalar,takalar sessiz
bin asır sonrasında bile yaşar kimsesiz
kürekleri mahkum,yelkenleri hür bugün
rüzgar ciğerlerinde hınç istim düzgün
ağır ve hızlı, fırtınalara tutkun gemiler,
bazen limanlarına gelir, bazen de devrilirler.
mavilikler derin, karanlıklar derinden,
zaman ölüm sancıları çeker kederinden.
ben garip yolcusuyum mavi derinliklerin
ne hüznü biter bu yolun nede kederim
bir kaderin ortak yolcusuyuz biz
ne önümüzü keser dağlar ne deniz
ve varırız o dönülmez geceye
ardında ufuklar açılan gizemli pencereye
bilinmezliğe tutkun ruhum, kamaşır gözleri
bilinmezliğin izleri çeker özlemle bizleri
geri dönmek ne mümkün çıktığım yoldan
bir kutup yıldızımıdır ölüm, parlıyor ufuktan
ğül gülümser, serde sevda var diye
bir deli dumrul eser, sevdanın yerine
iste, zaten bitmiş zamanlarımı bugün
kapanan gözlerimde serabını görürüm
tırpanı günahların değildi elimde
boğulan ruhumu kurtar cehenneminde
şimdi bin katarlar geldi zamanı devirip
demir tekerlekler geçti üstünden çevrilip
ey doyulmaz kasvet bir hiçsin o an
kurguların bitecek tersine döndüğü zaman
elime değecek maviliği can yoldaşı meleğin
haykıracak şahadet getirecek kısılan soğuk sesim
tırnaklarım hissiz dilim çaresiz döner kendine
tüm dünyayı kapsarım kainat dönmeli içime
kaleleri yıktım burçları aştım bu gün
fatihler kutlu, fareleri üzgün gördüm
acıyı deşeledim içinden aht çıktı
üstüne varılmaz zamanlar bedbaht çıktı