Sabahlar biterdi.
Gün başladığında gözlerini kapatırdı.
İçinden gidenleri uykuya taşırdı.
Uyku öncesi biraz ağlardı.
Sözleri hiç dudağına değmezdi,
Hep içinde saklardı.
Nasılda arardı sabah bittiğinde,
Bir bardak çay tadında,
Saç odun sobası kenarında,
“seni seviyorum” diyeceği kadını.
Kayıt Tarihi : 22.8.2007 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!