Kahpe bir kadındı zaman,
Hangi ara oynaşacağı belli değildi yalnızlıkla;
Hangi aralıkta yüzüne vuracağı belli değildi rüzgarını…
Hangi maskesini fırlatacaktı o güzel yüzünden söküp,
Nasıl gösterecekti çirkin yüzünü?
Şuh kahkahalarında boğulurken alkollü bir gülümsemenin,
Kancasını nasıl takacaktı incecik boynuna?
Kahpe idi acıtırdı, güldürdüğü gibi ağlatırdı,
En ezberlediğini anladığın anda şaşırtırdı…
Yelkovanı seni kovalar,akrebi sokardı.
Sen yinede hep sevdin zamanı,
Geceyi yarıp da beynine damlayan tiktakları,
Onun seni öldürdüğünü bile bile,senin de onu öldürmesini sevdin…
Kapıları sana defalarca açmasını,
Defalarca suratına kapamasını sevdin…
Göğsünde uyumayı,uyanmayı,
Gözlerinde son bulmayı sevdin,
İnsan olmayı,
Bir kahpenin gözlerinde son bulmayı.
Kayıt Tarihi : 26.4.2007 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
