Zaman Şiiri - Rıza Akbulut

Zaman küçücük bir kafeste.
Tükettim onu her nefeste.
Son noktada ne var bilmeden.
Gitti o aheste aheste!

Zaman uçmakta bir kuş gibi.
Herşey kafamda bir düş gibi.
Zamanın koskoca boğazı,
Hatıraları yutmuş gibi.

Zaman dolandı etrafıma,
Baktı durdu her tarafıma,
En zayıf yerimi tutunca,
Ben dalardım kendi lafıma.

Zaman hep gidiyor ileri,
Aldığını vermiyor geri.
Artık verse de neye yarar?
Ben ihtiyarlamışım gayri.

dost kalemlerden:
İHTİYARIM
Yıllar bana vurdu künde,
Geçip gitti bak, bu gün de!
Mahir der ki 'artık ben de,
İHTİYARIM, İHTİYARIM...........Mahir BAŞPINAR
.................................
ZAMAN

Su gibi hayatımda akarak gitti zaman
Yaprak yaprak dökülüp ömrümde bitti zaman.

Uçup gitti elimden biriktirdiğim her şey
Toz gibi sermayemi savurup yitti zaman.

Umutlu günler varmış diyorlar ki, ati’de
Uzaklar görünmüyor, yarını netti zaman?

Gasp etti bağışlanan bütün gücü-kudreti
Anneye muhtaç olan bir sebi etti zaman.

Kanmamış iken daha hayat pınarlarından
Kesip bütün yolları, dedi ki yetti zaman.

Bir damla suymuş meğer bir avuç toprak insan
Öğütüp dişlerinde bana öğretti zaman.

Ah ne kadar mazlumum, kopuverince daldan
Kurumuş yaprak gibi bir yana attı zaman…Bekir Urfalı
.......................................
Beyhude

Anne, baba, olunca çocuklar;
Anlıyor geçmişte söylenenleri,
Onlara anlamsız gelen,
Bir takım ifadenin,
Söyleniş sebebini.
Eyvah! ..
Yitirince anlıyoruz ancak,
Neler, neler kaybettiğimizi,
Zamanında değerini bilmeden,
Beyhude geçirdiğimiz,
O kısacık ömrümüzün kıymetini....Hasan Çekmecelioğlu
....................................................
Zaman bir ırmak sanki;
Ölüm mü umudun dengi,
Geçen yıllar içinde
kaybettik biz ahengi..... Mustafa Çelebi Çetinkaya