Zaman Şiiri - Ünal Çağabey

Zamansız bir yolcu gibidir zaman
nerden çıkacağı belli olmaz
haykırışları,hengameleri,yalnızlıkları...

Kim salmış bunları dersin
kim bırakmış yularını
ağaçtan kim düşürmüş elmayı
zaman polisçiliğ oynamayı
ücra bir köyde kabirsiz öğretmen olmayı...

Zamanı olmayan bir yolcudur zaman
her zaman,köşe bucak yoluna devam eder
durmaz,tökezlemez kimsenin karşısında
minnet etmez kimseye
kimseye şaklabanlık yapmaz
ve yapamayacağı işi almaz üstüne...

Zamansızdır zamanın geçitlerinde patlayan dinamitler
yürek sızısı,aşk acısı, yalnızlık türküsü...
içinde hep birşeyler olmasını beklersin
ama hep elin boş kalır havada
kimsesiz,biçare,ağlamaklı...

Zamane yolcularına nice türküler söylendi,
nice şarkılar bestelendi onlar için
ama hepsini hiçe saydılar,
hepsine bir köşe başında kıydılar,
darmadağın,tarumar ettiler
zamana karşı nice türküler söylediler.

Çayın demli kıvamında zamanı seyrettiler
doya doya içtiler,
sevindiler,sevdiler,güldüler,gülüştüler
çaya beraberce renk verdiler
ve zamanı beraberce içtiler...