Zaman Şiiri - Doğan Deniz

hazan yaprakları savrulurken kaldırımlarda.
vucudumun şehri harap ve viran.
sanki kar örtüsü saçlarimı kaplayan.
gözlerim boş ve anlamsız bakar oldu.
odamsa loş ve karanlık.
yüreğimin karanlığı gibi.
güneşi özlüyorum sıcaklığını ışığını.
dizlerim taşımaz oldu bu bedeni.
yıkık bir şehri taşısında ne yapsın.
ellerim ayrı bir det bir titremesi dursa.
ve senin resmini tuta bilsem ah.
işte o zaman yeniden seveceğim hayatı
sevilerimi o zaman paylaşacağım seninle
ey habersiz geçip giden zaman.
en kıymetlimi alıp giden sen.
ömrümü,