Zaman Şiiri - Mehmet Bozkurt Esenyel

Zaman ki tezgahında dokudu beni
Ölümü unutturdu dindar ruhuma
Zaman ki bir hece de okudu beni
Gül diye dikenleri serdi yoluma

Özlediğim bir rüya bu gün sevgilim
İklimlerin bittiği o yerde şimdi
Zihnimde kanat açan pembe emelim
Bir zaman bana yardı benim eşimdi

Fakat savurdu onu zaman rüzgarı
Ebediyet yolunda ağlıyor şimdi
Zaman aldı elimden yeşil baharı
Bilmiyorum neyimdi o benim kimdi

Zaman yolları diken derin uçurum
Maceralarım öksüz gözlerimde yaş
Zamanın kollarında ah..ölüyorum
Yetişir artık zaman bağrın niye taş

Maraş 27.1201942