Zaman Şiiri - Necmettin Özelçi

Her an duymak isterken nefesini,
Bıraktım kendimi saatlerin ardına...
Sabırla bekleyeceğim aramadan,
Günler, haftalar sessizliğimde...
Eriyip gidecek seni hiç soramadan!
Sonunda sabır dolu kederli yıllar,
Koparacak seni benden...

Bir masal gibi hatırlarsın beni.
Yılların ardından bir hayal gibi...
Var ise biraz duygu ve sevgin,
Bir şiir içinde...
Kendi duyguların içinde,
Gizlice satırlarsın beni...

Neye yarar, bu inat nedir?
Zamana boğdun beni yalnızlığımda...
Ufacık bir parmağını dahi uzatmadın,
Boğulup giderken zamana esir,
Bir kement dahi atmadın...

Senin o güzelliğini,
Bilirim yüce Tanrı yarattı!
Ben olunca sana esir,
Çıktın sevginin doruğunda
Ulaşılmaz oldun yükseklerde...

Bu duygu, bu yücelik!
Seni benden alıp götürdü...
Nasıl büyüttüm seni böylesine,
Kendi garip yüreğimle...
Aştın aşkımın sevgi gücünü!

İstanbul.- 1972