Zaman... Şiiri - Demiss Vangelis

Ellerinden akıp gidiyor zaman dostum, ellerinden akıyor...
Tutamıyorsun onu, sadece çaresizce seyirci kalıyorsun...
Geriye bakıp yaptıklarını ve yapamadıklarını sayıyorsun belki ama
Onu asla değiştiremiyorsun...

Fotoğraflarında ve kalbinde hapsettiğini sansan da kendini avutuyorsun
Geçmişin hataları belki ders belki ilham veriyor sana
Ama acı da veriyor, mutlaka...
İstediğin kadar bastır, senle o, suyla zeytinyağı gibisiniz, göreceksin...

Düşündükçe, hatırladıkça, sık dişlerini, vur ellerini beton duvarlara...
Elinden akan kanlar bile dalga geçiyor adeta seninle, çatlayan dişlerin bile...
Hırslan ona, içindeki o yanar dağı istediğin kadar püskürt...
Sadece kendi ömründen yersin, unutma...

Geçmişi değiştirmek gibi boş hayallere kapılma dostum
Şunu bil ki, kader geleceğinde...
Ve onu biçimlendirmek için o kadar çok azmet, o kadar çok çalış ki
Geçmişin pes etsin ve sana boyun eğsin...