Akşamın ilk gölgesi düşünce yollara
Ürkek bir sessizliğe bürünür zaman
Solar tüm renkleriyle yaşam bir anda
Unutur gibi olur kendini insan
Ve güneş dönüp giderken ağır ağır
Karanlık bastırır doğrulur ay sırrından...
Artık gecedir zuhurda.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'Karanlık sandığımız görünmeyen değil,
İçimizde olandır .' derken ertelememeli hiçbir şeyi diyor şair, çünkü biliyor ki ölüm, kapı ardında bekliyor ve güneşle yarışta olabilir. Akıl sorgusu ön planda şairde.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta