Zaman Şiiri - Sabri Ceyhan

Zaman....

Alabildiğince hızla geçiyor zaman.
Sanki karabasan görmüşte yataktan fırlayıp yalınayak koşarcasına geçiyor zaman.

Tabanları acıyor, acıyor acımasına da, yılların hızla tükenişi kalbe vuruyor akla kazınıyor ağrısı.

Hâlbuki zamana karşı işlediğimiz bir suçumuz yok eskimekten ve yüreğimizdekileri yazmaktan başka.

Asiliğimiz kalemde, yorgunluğumuz şiirde.
İsyanımız kendimize, kırgınlığımız, kızgınlığımız zatımıza...

Şiirlerimiz; kaldırımlara özenle döşenmiş taşlara.
Kimi zaman sokak lambasına, ıssız sokaklara.
Başka başka şehirlere, denizine dağına, düzüne bayırına.
Uzayıp giden o yollara, bekleyeni olmayan tren garlarına.
Solan hayallere, gerçek olmayan düşlere.
Bazen bir yüreğe, yağmura, rüzgara.
Tanyerine, güneşe, aya ve geçmek bilmeyen geceye...
Bir isli çaydanlığın demli çayına ve sönmeyen sigaraya.
Bazen keşkelere çok zaman iyikilere.
Bazen şarkılara, şiirlere.
Değenlere değmeyenlere,
Yılların elimizden aldıklarına ve verdiklerine.

En çokta sinsice kaçan zamana ve son durağa...

Sabri CEYHAN