Zaman Şiiri - Eylem Çelik 2

Diktiğin fidan ağaç olur da sen gölgesine değemezsin..
Buğdayı savurup taneyi temizlediğin göğü ciğerine dolduramazsın
Ne gök bunun içindi ne de sen..
Ve öyle korkunç ki zaman
Sanki tütecek birazdan bacasından o gri duman
Ve birazdan oracıkta görülecek şapkasını düzelterek sigarası yarılanmış o güzel adam
Açsam kapıyı yerim sıcak daha bilirim
Kenarını severim ben yufkanın ve ekmek ateşinde güğümden olanını çayın..
Duman eve dolarsa bu sefer söylenmeden düzeltirdim olsa imkanım.
Öyle harabe ve öyle kimsesiz ki insan.
Sanki etten kemikten değilim ince bir sızıyım bu akşam.
Küçükken sonbaharı kanser olmuş Tanrı sanırdım
Onca sararıp solmak, büsbütün toprak olmak böyle düşündürmüş beni..
Oysa sonbahar bir mevsim de değil hastalıklı tanrı da.
Sol memesinin altında ki hüznü insan soyunun.
Özlemler mesela hep sonbahar..