Hani hep mutlu sonla biterdi filmler
Artık dumandan dayanmaz oldu ciğer
Zihnim rüyalarımda bile yollarını gözler
Kalbim haykırsada dilim her şeyi gizler
Malesef bu hayatta hep biz olduk kaybedenler,
Sevdayı güzel şey zannedenler,
Güzel giden şeyleri bir anda mahvedenler,
Galiba bu gecede benim olucak bütün meyhaneler.
Yollarını gözlemekle geçti takvimler
İçimde bir türlü bitmiyor depremler
Bugünde senin için yazılıyo tüm nağmeler
Çok üzdün ama her şeye rağmen benden sana sevgiler.
Senin için alınmaya devam ediyo bu nefesler
İnsanlar yıllarca bu acıları çekmişler
Yaşadığımız yıllar çok zor en rahatı bu zamanı görmeden ölenler
Hesabı en çok seven değil en çok ağlayan öder.
Yoruldum bitmiyo,geçmiyo seneler
Nasıl kurtulucaz biri bişey söylesin efendiler: ?
Bana en başında böyle olacağından bahsetmediler
Ama her şeye rağmen dökülen her göz yaşı senin uğruna değer.
Biz kaybedenler yani yıkıklar ordusundakiler
Hepimizin ortak bir yönü var gönül mahpusundaki hapishaneler
Bizi prangalar bağlamak üzere görevlendirdiler
Çok uğraşıyoruz ama durmadan akmaya devam ediyor ömürler.
Adını kalbime nakışlamışım birer birer
Ama bi kere ağlarını örmüş kader nakışlasam ne farkeder
Bu gecede senin için söylenen tüm türküler
O günden sonra unutmak için bu çocuk sabahlara kadar içer...
Kayıt Tarihi : 15.7.2024 10:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!