Nefesim gözlerinde vuku buluyor
Aynalar beni değil seni gösteriyor
İçimde atan bu can bana ait değil sanki
Bir hapishane, vuslat şimdilerde
Kelepçeler vurulmuş dilime
Yalnız gözlerim haykırıyor gerçekleri
Ve yalnız derin ruhlara izinli
Belki de istemek gerekir görmeyi
Tıpkı sevmeyi bilmek gibi
Anlamayı sevmek gerekir belki
Bir yağmura tutulmuş gözleri
Silmek gerekir anlam mendiliyle
Duyabiliyor musun çığlıklarımın sesini?
Yoksa kapattın mı yüreğinin tüm kapılarını?
Peki ya görebiliyor musun semadan yağan karı?
Üşüyor mu senin de yüreğin?..
Ardıçların arasında gezerken
Belki bir fesleğen görürsün
Zamanında bakabilirsen...
Kayıt Tarihi : 2.2.2024 01:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hüzün diyarına...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!