Zaman Şiiri - Emrah Kurt

ZAMAN
Ey kısacık körpe zaman
Nedendir böyle uzaman
Seninde ölümün yakındır ama
Boş yere yorulup sakın uzama

Geçmişten bugüne aldığın canlar
Gün gelir sana da kaynar kazanlar
Yaşa, hayatlar bitene kadar
Bütün fikirler yitene kadar

Katıp dururdun geceyi gündüze
Yatıp dururdun bir uzun uykuya
Uğraş, didin, çabala, yorul
Yenik düşersin bir gün duyguya

Ben sensiz doğdum amma
Sen bensiz de ölürsün
Zaman İçinde zamana
Zamansız gömülürsün

Sonsuz olsanda değilsin sonsuz
Olsanda bensiz olamazsın O'nsuz
Günahın şerrinden hayır sevabın
Gün gelir bizden sorulur hesabın

Gerçeği öğrendin durma boşuna
Seninde son verilir hayat koşuna
Uykuya daldı tatlı ve derin
Dokunma artık mezar kuşuna

Zamansız zamanlar yaşattın bize
Sonsuzlukta son görünür ikimize
Şöyle bir bak geçen maziye
Anılar geçmişe vermiyor vize

Kıyamet de kopar birgün başına
Zamansız öldü derler mezar taşına
Bu dünyada yaptığın vakitsizlikler
Gün gelir çıkar birgün karşına

Yeryüzü yok olur mekansız kalırsın
İnsanlar kaybolur insansız kalırsın
Gün gelir kurulu zembereğin
Zamansız boşalır zamasız kalırsın

Var git zaman şimdi yanımdan
Bir zaman uğrarsın hayal hanımdan
Vakitsiz zamanlar çaldın her anımdan
Ne farkın var ki; zamansız zamanımdan
Ekim 1998