Zaman 2 Şiiri - Tülays Tülays

Yaka paça savurdu günlerimizi zaman
Oysa ışık görmemiş ümitlerimiz vardı.
Örselendi sevinçler, savrulduğumuz her an
Tedirgin havaların kasveti ruhu sardı.
. Doruklardan güneşi akıtmıyor yokuşlar
. Gözyaşının neminden çürüyüp yok oluşlar.

Sanki yok gibi devam, sonraki salise yok
Tutmadıkça bir kıvam, gömülü taş tebessüm
Asır ağır mı ağır; taşıyacak cüsse yok
Girdabına hapseder tutkulu bir tecessüm.
. Göz kapağından içre hayallerde buluşlar
. Azade gönlümüzden, şakıyan bütün kuşlar.

Uzadıkça yolların örgüsü dolaşıyor
Günler savaş halinde, haftalar daha çetin.
Mazinin de sesi yok, ne de ses ulaşıyor
Bilinmez istikbalde olunur mu mutmain.
. Bunca bilinmezlikle için için doluşlar
. Cana içerden zede indirir kahroluşlar..