Yıllar yıllardan vefasız. Kara bahtım bir kasırgam. Bu ne zaman bu ne hayat, Saçlarımıza düşen aklar, yüzümüzde beliren çizgiler doğuyor. Bu kader hiç mi acımayacak ? “günler geçti yollar silindi, cihan bu hayatta viran oldu.” gönül şimdi böyle mi oldu; bahar geldi kış geldi bahçelerde ne vakit güller açtı Yollardan ne vakit yârlar geçti? Bekledik, düşündük. Hangi şey umduğumuza uygun düştü? Gelenler beklediğimize değdi mi? O mutlu ve yüce saat hangi saatti ki, içinde iken haykırdık? Belki de hepsi geçsin gitsin diye bekliyorduk; çünkü onlar Kimi zaman bir damla gözyaşıyla, kimi zaman bir esnemeyle, kimi zaman ise yalnız susmayla dolup gitti hayatımızdan . Şimdi kalbimiz boş, kafamız dolu. Ağzımızda zehir gibi sözler , gözlerimizde ise geçmişin ateşi var; tatsız bir içki sersemliği var üstümüzde Ve artık yolun yarısını geçtik önümüzdeki ufuklardan yok olma havası esiyor. Şimdi sen Söyle,bana gençliğini ne yaptın?
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta