Zaman Şiiri - Sefa Kara

Zaman nedir sevgilim
Elbet bir gün bitmeyecek mi
Herkesin kısıtlı değil mi zamanı
Akıp gidiyor işte durdurabilen var mı
Bu sabah parlayan güneş
Akşam batmayacak mı
Her sabah sürme sürdüğün
Göz altlarına kırışık dolmayacak mı
Şuan genç yaşındasın
Sen hiç yaşlanmayacak mısın
Bastonu almayacak mısın eline
Torun hasretiyle yanmayacak mısın
Bak terkediyor zaman seni
Üzülmenin bir anlamı var mı

Yenilir zamana gülüşlerin kaybolurum birden
Hiç çıkılmayacak dipsiz kuyulara hapsolurum
Ve zamansız gülüşlerin hiç çıkmaz aklımdan
Bir çingene düğününde kendimi bulurum
Gecemi mest ederse hayran bakışların
Birden tutsak olurum mavi gülüşlerine
Mavi huzurlu gecelerle konuşurum
Elimde olsa durdurmaz mıydım o zamanı
Durmaz durmaz durmadıkça durdurulmaz olurum
Ben sana köle oldum kul da olurum
Esiri olduğum kirpiklerin
Gülünce dans eder yanağında gamzelerin
Kimi zaman sarhoş kimi zaman esir olurum
Sen bilir misin ben en güzel senle oldum
Gecemi kaplayan korkuyla yüzleştim
Sen aklıma gelince birden sakinleştim
Sarının en güzel tonu olmalı ki saçların
Ben saçlarının dalgasında derinleştim
Gülüşünle başlar benim tüm zamanım
Dönüşür saatler birden saniyelere
Seni görmedikçe geçmez kahrolası
Geçmedikçe bir sigarayla avunurum
Ben zamanı senden öğrendim sevgilim
Zaman göreceli ve benim tek görecem sensin
Bir zaman değil her zaman
Yarın değil her an
Yanımda kal sonsuza kadar