Zaman Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Önünü alamıyorum bulvarlarda akan insanların.
Kedimin oyun saatinde hapsolmuş zamanın,
Bunca şeye ne oluyor?
Ekseni kaydı dünyanın bilmem kaç santim.
Yeni sözleşmeler imzalandı.
Film afişleri asıldı caddelere.
Kuşlar türedi farklı cins.
Kavrayamadım.
Toparlanmış tüm heybetiyle,
Üzerime geliyor borazanlar eşliğinde.
Buzlarım çözülür.
Bir gazel yeşeriyor.
Kavgalarım birikti bir vakittir.
Saklı kutuyu açmadım.
Pullarımı silmedim.
Heyecanlı değilim korkmuyorum da.
Bir şey tarafından ele geçiriliyorum.
Nakış, nakış sözlerle.
Özle, yürekle, akılla, bilekle.
Geçirgen bir yansıma karşımda duruyor.
Görüyorum, duyuyorum var ve burada,
Biliyorum!
Uzatıyorum parmaklarımı, kayboluyor.
Sarkaçlı saatlere takılıyor sonra gözüm.
Sövüyorum, kızıyorum hatta küsüyorum.
Bilmiyor, anlamıyorum.