Zaman Şiiri - Enes Çil

Dünyam kayıyor ayaklarımın altında
Gözlerimin önünde yok oluyor gençliğim
Bela bir baş ağrısı ve eringeçliğim
Gün yetişmiyor uzak sabahlara

Neden bir insan gençliğini yaşamasın
Tahmin etmezdim aklın ve ahlakın yokluğunu
İnsanlarda boşluğu, kötülüğün çokluğunu
Ölüm değsin de tenimize yolumuz şaşmasın
Şaşmasın neslimiz...

Nedir o tahta kurdu, seni yavaş yavaş bitiren.
Zaman sana ödül verildiği için mi yatarsın
Uyandığında aynanın karşısında neye bakarsın
Zaman duruyor gönül hala neye gönül koyarsın.