Zaman Şiiri - Hasan Tay

Cemre düştü tenine
Ak benizli baygın ruhunun
Çocuklarına dolunay emziren bir iklimdeyiz
Oralar tel örgü,oralar darağacı
Sen yine bana tutun
Burada mevsim DÖN BANA
Çığlığımı yutan bir nehir
Işıktan
Dumandan
Altın sarısı
Aklına düşmek ne güzel,
Ne güzel yine
Her üşüdüğümde ellerine tutunmak
Sen yine
Bana o özlediğim yalanlardan söyle
Döşe yine gözlerine o mayınları
Son kurşunu kendine saklayan bir asker
Bir ışık uzağında ölümden korkarmı
Bir çocuğum,
Karanlığına göm, kaybet bir avuç kanla
Kaybet beni cennetin kapısında
Ölüm düşsel bir umut
Aç o kirli ellerini
Ruhumun iyelik eki
Yıldızları topladım tanrının gökyüzünden
Sana soyunmuş bir geceden çalıp
Bedenimi bir gölge uzağına serdim
Bir tövbeye kulak kesilmiş günahları
Gözlerimden öptürdüm
Büyüler yapan toprak rengi tanrıça
Sana dökülüyor yelkovanın damlaları
Zaman, gözlerini kaçıran yaramaz bir çocuk
büyüyorum
Hadi ak bana